گاه نوشت های یک "من"

هشت نفرت انگیز، یک فیلم وسترن تقریبا سه ساعته از کویینتین تارانتینو،در ژانر کمدی سیاه، با فضایی کاملا متفاوت از تمام فیلم هایی بود که دیده بودم... یه سری صحنه های خیلی خشنِ این فیلم، طوری در فضای کمدی فیلم حل میشن، که من مطمئنم اگه خارج از این فضا این صحنه ها رو می دیدم قبض روح میشدم ...
این فیلم موسیقی بی نظیری داره، واقعا بی نظیر... انقدر خوب که برای من -که زیاد به موسیقی فیلم ها توجهی نمیکنم- بسیار جذاب بود... گاها چند دیقه ای از فیلم رو میشه کاملا با موسیقی پیش رفت.
دیالوگ های فوق العاده، یکی دیگه از نقاط قوت این اثره... به شخصه علاقمند شدم که بقیه کارهای این کارگردان رو هم ببینم. (البته الان که چند روز از دیدن این فیلم می گذره و صحنه های خشنش یه خورده تو ذهنم کمرنگ شده ...)


نقد و بررسی فیلم (البته خودم هیچوقت نقد و بررسی ها رو قبل از دیدن فیلم نمیخونم، پیشنهاد میکنم شما هم اگه فیلم رو دیدین بخونین) : کلیک

خلاصه ای از کلیت داستان :
مأمور چوبه‌دار سابق که یک خلافکار زن را برای دار زدن به شهر صخره سرخ (Red Rock) می‌برد با یک جایزه بگیر دیگر همسفر می‌شود. در بین راه فردی که ادعا می‌کند کلانتر جدید شهر صخره سرخ است هم با آن‌ها همراه می‌شود. به دلیل کولاک شدید این سه تن به همراه کالسکه چی مجبور به اقامت در خواربار فروشی بین راه می‌شوند. ۳ نفر مسافر و یک نفر مسئول نگهداری از خواربار فروشی از قبل رسیده‌اند. مأمور دارزن اعتقاد دارد حداقل یک نفر این از مسافران قبلی خواربار فروشی با خلافکار زن همکار است و می‌خواهد در موقعیت مناسب همه آن‌ها را بکشد...